Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

minuere majestatem

  • 1 minuo

    mĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnŭtum [minus] - tr. - diminuer, rendre plus petit.    - cf. gr. μινύθω. [st1]1 [-] mettre en pièces, en miettes.    - minuere ramalia, Ov. M. 8, 645: casser en menus morceaux des branches sèches.    - minuere ligna, Ov. F. 2, 647: fendre du bois. [st1]2 [-] diminuer, amoindrir, réduire.    - minuere sumptus, Cic. Fam. 3, 8, 2: réduire des dépenses.    - minuuntur corpora, Plin. 11, 283: les corps maigrissent.    - minuitur memoria, Cic. CM 21: la mémoire diminue.    - minuere censuram, Liv. 4, 24, 3: réduire l'autorité des censeurs.    - minuere sanguinem, Veg. Vet. 1, 16, 2: faire une saignée.    - minuere aliquid quintā parte, Col.: réduire qqch d'un cinquième.    - capite minuere se (capite minui): perdre ses droits de citoyen.    - absol. minuente astu, Caes. BG. 3, 12, 1: quand la marée diminuait. [st1]3 [-] affaiblir.    - minuere gloriam alicujus, Cic. Fl. 28: affaiblir la gloire de qqn.    - minuere majestatem populi, Cic. Phil. 1, 21: porter atteinte à la majesté du peuple. [st1]4 [-] chercher à détruire.    - minuere suspicionem, Cic. Att. 10, 16, 4: faire disparaître des soupçons.    - minuere opinionem, Cic. Off. 1, 72: réfuter une opinion.    - minuere controversias, Caes. BG. 5, 26, 4: supprimer les controverses. [st1]5 [-] cesser de.    - nil... tam mirabile quicquam, quod non paulatim minuant mirarier omnes, Lucr. 2, 1029: il n'y a pas de merveille qui ne cesse avec le temps de surprendre tout le monde.
    * * *
    mĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnŭtum [minus] - tr. - diminuer, rendre plus petit.    - cf. gr. μινύθω. [st1]1 [-] mettre en pièces, en miettes.    - minuere ramalia, Ov. M. 8, 645: casser en menus morceaux des branches sèches.    - minuere ligna, Ov. F. 2, 647: fendre du bois. [st1]2 [-] diminuer, amoindrir, réduire.    - minuere sumptus, Cic. Fam. 3, 8, 2: réduire des dépenses.    - minuuntur corpora, Plin. 11, 283: les corps maigrissent.    - minuitur memoria, Cic. CM 21: la mémoire diminue.    - minuere censuram, Liv. 4, 24, 3: réduire l'autorité des censeurs.    - minuere sanguinem, Veg. Vet. 1, 16, 2: faire une saignée.    - minuere aliquid quintā parte, Col.: réduire qqch d'un cinquième.    - capite minuere se (capite minui): perdre ses droits de citoyen.    - absol. minuente astu, Caes. BG. 3, 12, 1: quand la marée diminuait. [st1]3 [-] affaiblir.    - minuere gloriam alicujus, Cic. Fl. 28: affaiblir la gloire de qqn.    - minuere majestatem populi, Cic. Phil. 1, 21: porter atteinte à la majesté du peuple. [st1]4 [-] chercher à détruire.    - minuere suspicionem, Cic. Att. 10, 16, 4: faire disparaître des soupçons.    - minuere opinionem, Cic. Off. 1, 72: réfuter une opinion.    - minuere controversias, Caes. BG. 5, 26, 4: supprimer les controverses. [st1]5 [-] cesser de.    - nil... tam mirabile quicquam, quod non paulatim minuant mirarier omnes, Lucr. 2, 1029: il n'y a pas de merveille qui ne cesse avec le temps de surprendre tout le monde.
    * * *
        Minuo, minuis, minui, minutum, pen. prod. minuere. Plin. Amoindrir, Menuiser, Diminuer, Appetisser.
    \
        AEs alienum minuere. Plin. iunior. Payer ses debtes.
    \
        Non minuam meum consilium: ex vsu quod est, id persequar. Terent. Je ne laisseray point de faire ma fantasie.
    \
        - nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam. Terent. Ne laisse point de faire ce que tu fais, Poursui tousjours ton affaire.
    \
        Controuersiam minuere. Cic. Mettre fin à un debat, Appaiser une noise.
    \
        Imperium matris minuere. Plaut. Faire contre le commandement de sa mere.
    \
        Iram minue. Terent. Appaise ton ire, Appaise toy.
    \
        Minuere, Absolute: vt Minuente aestu, naues in vadis afflictantur. Caes. Se diminuant, Decroissant, S'appetissant.

    Dictionarium latinogallicum > minuo

  • 2 merces

    [ABCU]A - mercēs, mercēdis, f.: [st1]1 [-] récompense pour un travail, salaire, paye, solde, gages, appointements, honoraires.    - Germanos mercede arcessere, Caes. BG. 1: engager les Germains comme mercenaires.    - mercede diurnā aliquem conducere, Hor.: prendre un homme de journée.    - haec merces erat dialecticorum, Cic. Ac. 2, 30, 98: tels étaient les honoraires des dialecticiens.    - mercedes scenicorum, Suet. Tib. 34: salaire des acteurs.    - ne ars tanta abduceretur ad mercedem atque quaestum, Cic. Div. 1, 41, 92: de peur qu'un si grand art ne dégénérât en un métier mercenaire.    - non aliā bibam mercede, Hor. C. 1: je ne boirai qu'à ce prix (cette condition).    - pro quā mercede, Virg.: en récompense de ce que, parce que.    - sine mercede, Phaed.: sans profit, sans résultat.    - unā mercede duas res adsequi, Cic. Rosc. Am.: faire d'une pierre deux coups. [st1]2 [-] prix d'un service illégitime ou honteux.    - pretio atque mercede minuere majestatem rei publicae, Cic. Verr. 2, 5: porter atteinte à la majesté de la république par un trafic honteux.    - merces proditionis: le prix d'une trahison.    - priusquam infanda merces perficeretur, Liv.: avant que cet infâme marché fût conclu. [st1]3 [-] salaire, peine, châtiment.    - merces temeritatis, Liv.: le juste prix de sa témérité.    - merces spreti numinis, Liv.: punition pour avoir méprisé l'ordre des dieux. [st1]4 [-] tort, dommage.    - non sine magnā mercede, Cic. Tusc. 3, 6, 12: non sans grave préjudice.    - mercede suorum, Virg.: pour le malheur des siens.    - magnā res tuas mercede colui, Sen. Tranq. 11, 2: il m'en a coûté beaucoup pour administrer tes biens. [st1]5 [-] intérêt, rente, revenu.    - mercedes habitationum annuae, Caes. B C. 3, 21: loyers des maisons.    - publicanos tertiā mercedum parte relevavit, Suet. Caes. 20: il fit remise aux fermiers publics du tiers de leurs fermages.    - mercedes praediorum, Cic.: revenus de domaines.    - merces aut nummi, Hor.: intérêt ou principal. [ABCU]B - mercēs, arch.: c. merx.
    * * *
    [ABCU]A - mercēs, mercēdis, f.: [st1]1 [-] récompense pour un travail, salaire, paye, solde, gages, appointements, honoraires.    - Germanos mercede arcessere, Caes. BG. 1: engager les Germains comme mercenaires.    - mercede diurnā aliquem conducere, Hor.: prendre un homme de journée.    - haec merces erat dialecticorum, Cic. Ac. 2, 30, 98: tels étaient les honoraires des dialecticiens.    - mercedes scenicorum, Suet. Tib. 34: salaire des acteurs.    - ne ars tanta abduceretur ad mercedem atque quaestum, Cic. Div. 1, 41, 92: de peur qu'un si grand art ne dégénérât en un métier mercenaire.    - non aliā bibam mercede, Hor. C. 1: je ne boirai qu'à ce prix (cette condition).    - pro quā mercede, Virg.: en récompense de ce que, parce que.    - sine mercede, Phaed.: sans profit, sans résultat.    - unā mercede duas res adsequi, Cic. Rosc. Am.: faire d'une pierre deux coups. [st1]2 [-] prix d'un service illégitime ou honteux.    - pretio atque mercede minuere majestatem rei publicae, Cic. Verr. 2, 5: porter atteinte à la majesté de la république par un trafic honteux.    - merces proditionis: le prix d'une trahison.    - priusquam infanda merces perficeretur, Liv.: avant que cet infâme marché fût conclu. [st1]3 [-] salaire, peine, châtiment.    - merces temeritatis, Liv.: le juste prix de sa témérité.    - merces spreti numinis, Liv.: punition pour avoir méprisé l'ordre des dieux. [st1]4 [-] tort, dommage.    - non sine magnā mercede, Cic. Tusc. 3, 6, 12: non sans grave préjudice.    - mercede suorum, Virg.: pour le malheur des siens.    - magnā res tuas mercede colui, Sen. Tranq. 11, 2: il m'en a coûté beaucoup pour administrer tes biens. [st1]5 [-] intérêt, rente, revenu.    - mercedes habitationum annuae, Caes. B C. 3, 21: loyers des maisons.    - publicanos tertiā mercedum parte relevavit, Suet. Caes. 20: il fit remise aux fermiers publics du tiers de leurs fermages.    - mercedes praediorum, Cic.: revenus de domaines.    - merces aut nummi, Hor.: intérêt ou principal. [ABCU]B - mercēs, arch.: c. merx.
    * * *
        Merces, mercedis, pen. prod. foem. gen. Cic. Loyer et gage qu'on donne pour la besongne, Salaire, Le pris du labeur.
    \
        Merces praediorum. Cic. Revenu et rente.
    \
        Fidem cognoscere hominum magna mercede. Cic. Cherement, Avec grande perte et dommage.

    Dictionarium latinogallicum > merces

  • 3 majestas

    mājestās, ātis f. [majus]
    1) величие, святость (deorum C; loci Sil); достоинство, авторитет (consulis, judicum C)
    lex majestatis (sc. minutae) Cзакон об умалении авторитета (т. е. об оскорблении величества, чести)
    2) великолепие (loci L; boum Vr)

    Латинско-русский словарь > majestas

  • 4 merces

    1.
    merces, ēdis ( irreg. acc. mercem, Claud. 6; Cons. Hon. 578), f. [mereo, what is deserved or earned; hence], hire, pay, wages, salary, fee, reward, etc. (syn.: pretium, stipendium; class.).
    I.
    Lit.:

    manuum mercede inopiam tolerare,

    the wages of manual labor, Sall. C. 37, 7:

    ne ars tanta abduceretur ad mercedem atque quaestum,

    Cic. Div. 1, 41, 92:

    operae,

    id. Verr. 2, 1, 56, § 147:

    veterum officiorum,

    Juv. 5, 13:

    uti ab Arvernis Sequanisque Germani mercede arcesserentur,

    Caes. B. G. 1, 31:

    haec merces erat dialecticorum,

    fee, Cic. Ac. 2, 30, 98:

    Apollonius cum mercede doceret,

    id. de Or. 1, 28, 126:

    mercedibus scenicorum recisis,

    the players' salaries, Suet. Tib. 34:

    poscere mercedes,

    to work for hire, Juv. 8, 246:

    sarcienda vestimenta mercede certa accipere,

    Gai. Inst. 3, 205.—Prov.:

    dignus est operarius mercede suo,

    Vulg. Luc. 10, 7.—
    B.
    In partic., in a bad sense, an unrighteous reward, a bribe:

    pretio atque mercede minuere majestatem rei publicae,

    Cic. Verr. 2, 5, 20, § 50:

    magnā mercede pacisci cum aliquo, ut,

    Liv. 25, 33: mercedem accipere ab aliquo, Cic. Rosc. Am. 29, 80:

    lingua adstricta mercede,

    tied with a bribe, id. Pis. 13, 30:

    iniquitatis,

    Vulg. 2 Pet. 2, 13.—
    II.
    Transf.
    A.
    A price for any thing, reward, wages; recompense, punishment; cost, injury, detriment; a stipulation, condition, etc.:

    mercedem alicujus rei constituere,

    Cic. Verr. 2, 5, 51, § 134:

    alicui proponere,

    id. Q. Fr. 3, 3, 4:

    alicui rei imponere,

    Juv. 7, 149:

    exigere ab aliquo,

    Cic. Lael. 21, 80:

    merces sanguinis atque laboris,

    Juv. 14, 164; 1, 42:

    mercedem solvere,

    to make payment, id. 7, 157:

    appellare,

    to demand payment, id. 7, 157, v. 158.—Prov.:

    unā mercede duas res adsequi,

    to kill two birds with one stone, Cic. Rosc. Am. 29, 80:

    non aliā bibam Mercede,

    condition, Hor. C. 1, 27, 13:

    temeritatis merces,

    punishment, Liv. 39, 55:

    qui metit mercedem accipit,

    reward, Vulg. Johan. 4, 36:

    in molestiā gaudeo, te eam fidem cognoscere hominum non ita magnā mercede, quam ego maximo dolore cognōram,

    price, cost, Cic. Fam. 1, 9, 3:

    non sine magnā mercede,

    not except at great cost, id. Tusc. 3, 6, 12:

    victum illa mercede parare,

    Juv. 14, 273:

    magnā quidem res tuas mercede colui,

    to my great disadvantage, Sen. Tranq. 11, 2.—
    B.
    Rent, revenue, income, interest:

    mercedes Argileti et Aventini,

    Cic. Att. 12, 32, 2:

    dotalium praediorum,

    id. ib. 15, 20, 4:

    ex fundo,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    mercedes habitationum annuae,

    house-rents, Caes. B. C. 3, 21:

    publicanos tertiā mercedum parte relevavit,

    farm-rent, Suet. Caes. 20: quinas hic capiti mercedes exsecat, interest or discount on capital, Hor. S. 1, 2, 14.
    2.
    merces, for merx, v. h. v.

    Lewis & Short latin dictionary > merces

  • 5 majestas

    mājestas, ātis, f. [major, magnus, q. v.], greatness, grandeur, dignity, majesty.
    I.
    Lit., of the gods; also the condition of men in high station, as kings, consuls, senators, knights, etc., and, in republican states, esp. freq. of the people (class.).
    1.
    Of the gods:

    di non censent esse suae majestatis, praesignificare hominibus, quae sunt futura,

    Cic. Div. 1, 38, 82 sq.:

    primus est deorum cultus deos credere, deinde reddere illis majestatem suam,

    Sen. Ep. 95, 50:

    divinam majestatem asserere sibi coepit,

    divine majesty, Suet. Calig. 22.—
    2.
    Of men:

    consulis,

    Cic. Pis. 11, 24:

    judicum,

    id. Rosc. Am. 19, 54:

    regia,

    Caes. B. C. 3, 106:

    ducis,

    Phaedr. 2, 5, 23:

    senatus,

    Liv. 8, 34:

    patria,

    the paternal authority, id. 8, 7, 3:

    inter nos sanctissima divitiarum majestas,

    Juv. 1, 113.— The sovereign power, sovereignty of the Roman people:

    majestatem populi Romani defendere,

    Cic. Phil. 3, 5, 13:

    per majestatem populi Romani subvenite misero mihi,

    Sall. J. 14, 25: ad tantam magnitudinem Romana majestas cunctorum numinum favore pervenit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 6: majestatem minuere or laedere, to injure or offend against the majesty, sovereignty of the people:

    majestatem minuere est de dignitate, aut amplitudine, aut potestate populi, aut eorum, quibus populus potestatem dedit, aliquid derogare,

    Cic. Inv. 2, 17, 53; Tac. A. 1, 72:

    populi Romani majestatem laedere,

    Sen. Contr. 4, 25, 13; Amm. 16, 8, 4; 19, 12, 1; 21, 12, 19 al.: crimen majestatis, high-treason; an offence against the majesty, sovereignty of the people:

    et crimen majestatis, quod imperii nostri gloriae, rerumque gestarum monumenta evertere atque asportare ausus est,

    Cic. Verr. 2, 4, 41, § 88:

    legionem sollicitare, res est, quae lege majestatis tenetur,

    against treason, id. Clu. 35, 97:

    condemnatus majestatis,

    id. ib.:

    laesae majestatis accusari,

    Sen. Contr. 4, 25:

    majestatis causā damnatus,

    Dig. 48, 24, 1:

    majestatis judicium,

    ib. 2, 20:

    Lege Julia majestatis tenetur is, cujus ope, consilio adversus imperatorem vel rem publicam arma mota sunt, exercitusve ejus in insidias deductus est,

    Paul. Sent. 5, 29, 1.—As a title of honor of the Roman emperors, majesty, Phaedr. 2, 5, 23; Symm. Ep. 19, 16 et saep.—
    II.
    Transf., in gen., honor, dignity, excellence, [p. 1102] splendor:

    majestas et pudor matronarum,

    Liv. 34, 2:

    rex apum nullum habeat aculeum, majestate solā armatus,

    Plin. 11, 17, 17, § 52: boum, i. e. fine condition, appearance, Varr R. R. 2, 5:

    ipsa dierum Festorum herboso colitur si quando theatro,

    Juv. 3, 173:

    templorum,

    id. 11, 111:

    Tyria majestas,

    the splendor of Tyrian purple, Claud. Laud. Stil. 1, 79:

    quanta illi fuit gravitas! quanta in oratione majestas!

    Cic. Lael. 25, 96:

    loci, i. e. Jovis templi,

    Liv. 1, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > majestas

  • 6 minuo

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minuo

  • 7 minutum

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minutum

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»